(Η μεταβίβαση χαρτοφυλακίων προβληματικών τραπεζικών δανείων σε ελληνικές ή ξένες εταιρίες διαχείρισης (funds), συνιστά ένα σημαντικό, όσο και «άγνωστο» για τα ελληνικά δεδομένα, βήμα στην προσπάθεια διαχείρισης του δυσθεώρητου ιδιωτικού χρέους.
Ασφαλώς, δεν πρόκειται για ελληνική «πρωτοτυπία», καθώς ανάλογα μοντέλα συναντώνται στις ΗΠΑ, αλλά και στις ευρωπαϊκές χώρες, ήδη εδώ και δεκαετίες.
Πέραν της προφανούς «συστημικής» σπουδαιότητας του εγχειρήματος (εξυγίανση τραπεζών κ.ά.), η ιδιαίτερη λειτουργία και η δυναμική της πώλησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ενδέχεται να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους ίδιους τους δανειολήπτες. Είναι σαφές, και επαληθεύεται από τη διεθνή εμπειρία, ότι η ρύθμιση ή η εν γένει αναδιάρθρωση ενός προβληματικού δανείου θα μπορούσε να είναι ευχερέστερη ή αισθητά πιο ευνοϊκή για τον πιστούχο (ιδιώτη ή επιχείρηση) απ’ ό,τι θα συνέβαινε σήμερα, με ένα δάνειο που έχει ήδη καταχωρηθεί στις «κόκκινες» λίστες των ελληνικών τραπεζών.
Πράγματι, με τη μεταβίβαση του χαρτοφυλακίου η διαχείριση του δανείου απομακρύνεται πλέον από την τράπεζα, η οποία κατ’ εξοχήν αποσκοπεί σε μακροχρόνια απόδοση, που προϋποθέτει π.χ. ένα πρόγραμμα ρύθμισης με πολλές δόσεις, και περιέρχεται σε μια εταιρία διαχείρισης που θα αποβλέπει σε άμεσα αποτελέσματα. Τέτοιο άμεσο κέρδος μπορεί να προέλθει από την είσπραξη μέρους μόνο των συνολικών οφειλών (εφάπαξ ή σε λίγες δόσεις), η οποία αποτελεί και την πλέον διαδεδομένη πρακτική επιλογή των εταιριών διαχείρισης διεθνώς, ειδικά όσον αφορά στα καταναλωτικά και μικρά επιχειρηματικά δάνεια.
Άλλωστε, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι τα προβληματικά δάνεια θα έχουν αποκτηθεί από τα funds σε τιμή τέτοια, που θα καθιστά πιθανή και αποδοτική μια ευέλικτη διαπραγμάτευση για τη μερική εξόφληση της οφειλής.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να έχει ευεργετικές συνέπειες για ένα πλήθος ιδιωτών και επιχειρήσεων, που λόγω της κρίσης βρίσκονται σήμερα σε αδυναμία εξυπηρέτησης των δόσεων ή προγραμμάτων αποπληρωμής που έχουν συμφωνήσει.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί η απεμπλοκή ιδιωτών και επιχειρήσεων από τρέχουσες οφειλές και η πρόσβασή τους στην τραπεζική αγορά, για την απόκτηση ρευστότητας που είναι απολύτως αναγκαία για την απρόσκοπτη κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα.
Ανάλογα αποτελέσματα μπορούν να έχουν και άλλα projects που θα έχουν ως αντικείμενο μεταβίβασης τη διαχείριση μεγάλων επιχειρηματικών δανείων. Από τη διαπραγμάτευση μεταξύ οφειλετών και εταιριών διαχείρισης μπορούν να προκύψουν νέα σχήματα αναδιάρθρωσης, που μπορεί να περιλαμβάνουν λ.χ. την απόκτηση του management επιχειρηματικών μονάδων (π.χ. ξενοδοχείων κ.ά.).
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η Πολιτεία οφείλει να εγγυηθεί ότι οι εταιρίες διαχείρισης θα εφαρμόζουν τους κανόνες τραπεζικής δεοντολογίας και θα διέπονται από τις αυστηρές αρχές που ρυθμίζουν τη δραστηριότητα κάθε χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η ελληνική Οικονομία να εκμεταλλευθεί τις προοπτικές του εγχειρήματος, διαφυλάσσοντας πρώτιστα τα συμφέροντα των οφειλετών και των επιχειρήσεων που δοκιμάζονται από την κρίση.
Νικόλας Κανελλόπουλος
Πηγή: http://www.vradini.gr/20395-2/#more-20395